Lily Maätita
Graag delen we de herinneringen aan het kamp de Vossenbosch.
Lily Maätita:
"Een Afrikaans spreekwoord zegt:
Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden.
Ik ben zo vrij geweest om het te veranderen in:
Je hebt een kamp nodig om een kind op te voeden.
Wij zijn vanuit Ommen naar Wierden gekomen. Het kamp bestond toen nog uit het bovenste gedeelte. Ik was twee of drie jaar oud en het engste van de barak, was de gang…..
Heel lang en donker!
Mijn zusje Anky is in het kamp geboren, in het ziekenzaaltje. Eigenlijk was het meer een kamer met een stapelbed en een tweepersoonsbed.
Mijn moeder deed Anky in de kinderwagen voor de barak en vaak was er wel een tante die mijn zusje meenam en mijn moeder op zoek naar mijn zusje!
Toen werd mijn moeder opgenomen in het sanatorium in Hellendoorn en mijn vader zat op de HTS in Enschede, dus waren mijn zusje en ik overdag alleen.
Ik heb het niet ervaren dat we alleen waren, want mijn zusje werd elke dag door een tante verzorgd en ik zwierf door het kamp en ging op de geurtjes af.
Ik weet wel zeker dat ik bij elk gezin de dag doorgebracht heb.
Na afwezigheid van twee of drie jaar, mijn zusje en ik hebben eerst bij mijn tante in Den Haag gewoond, daarna in kamp Snodenhoek in Elst, zijn mijn zusje en ik weer teruggekomen.
Alles was veranderd er was nu een ‘beneden’ en veel meer mensen.
Het was voor mij even wennen.
Ik zat bij meester Pas op school met o.a. Dien de Fretes, Lies Supusepa, Sien Latupeirissa.
En toen kwam mijn BFF (Best Friends Forever) in mijn leven, zij is nog steeds belangrijk voor mij.
En mijn eerste vriendje!!
Wat ik probeer te vertellen is dat naast de opvoeding van mijn ouders, eenieder mij heeft gevormd tot de mens die ik nu ben.
Ik heb mij altijd veilig en geborgen gevoeld in het kamp.
Daarom kan ik met recht zeggen ik ben een kind van Vossenbosch"
| Trefwoorden: | herinneringen, woonoord Vossenbosch |
| Thema's: | Vossenbosch |
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit item